هنوز دوست دارم مثلِ یک آدمِ خسیس نامِ آهنگ را ننویسم و مثلِ یک راز برای خودم نگهش دارم

خدا هدیه ی کوچکی برایم فرستاده.

یک آهنگ..

آهنگی که تپش های آشفته ی قلبم را آرام می کند، نمی دانم چطور این کار را انجام می دهد! آهنگ ها چه کارهایی بلند!

هنوز دوست دارم مثلِ یک آدمِ خسیس نامِ آهنگ را ننویسم و مثلِ یک راز برای خودم نگهش دارم...

من خیلی چیزها را به هیچکس نمی گویم..

حتّی دیگر در اینجا نمی نویسم شان. برای همین در قلبم احساسِ سنگینی می کنم، برای همین تپش های قلبم دچارِ نوعی آشفتگی ست. 

برای همین احوالِ ثابتی ندارم، لبخند و گریه ام در هم آمیخته اند و برای آدم ها سخت است که دوستم داشته باشند.

یک بار کسی که سال ها مرا می شناخت بهم گفت"عمیق تر شده ای" ادامه اش را نگفت. 

 

هنوز دوست دارم مثلِ یک آدمِ خسیس نامِ آهنگ را ننویسم و مثلِ یک راز برای خودم نگهش دارم...

آلبوم عشقِ ممنوع را برایم فرستاده، و من فکر نمی کنم بلکه" مطمئنم" می خواست مرا در گوری از عشق و شوق و اندوه و حسرت و پشیمانی دفن کند! 

و نیمه شب ها با شاخه گلی به دیدارم بیاید و تا صبح کنارم بماند..

وگرنه چه دلیلی داشت مرا به چنین آب و هوایی تبعید کند؟! 

هنوز دوست دارم مثلِ یک آدمِ خسیس نامِ آهنگ را ننویسم و مثلِ یک راز برای خودم نگهش دارم...

زن ها وابسته می شوند، اول به همسرشان و اگر همسرشان به هر دلیلی دیگر در کنارشان نبود به پسرشان..زن ها به مرد ها وابسته می شوند.شاید حالتی ست شبیه آن چه وقت خواب در تخت تجربه می کنی، این که دیگر به پاها هنوز دوست دارم مثلِ یک آدمِ خسیس نامِ آهنگ را ننویسم و مثلِ یک راز برای خودم نگهش دارم...ادامه مطلب

ولی باور کنید تنهایی روی صورتِ آدم ها سایه می اندازد، چیزی شبیه ماه گرفتگی..

 

هنوز دوست دارم مثلِ یک آدمِ خسیس نامِ آهنگ را ننویسم و مثلِ یک راز برای خودم نگهش دارم...

دچار یعنی موندگار..

من کلمه ی دچار را دوست دارم، ولی خیلی مهم است به چه چیز دچار باشید. 

 

هنوز دوست دارم مثلِ یک آدمِ خسیس نامِ آهنگ را ننویسم و مثلِ یک راز برای خودم نگهش دارم...

 

و من در چنین صبحی تصمیم گرفتم کمی بیشتر نامرئی شوم.. 

کمی بیشتر منزوی، کمی مردم گریزتر و خلاصه به  خودم نزدیک تر.

هنوز دوست دارم مثلِ یک آدمِ خسیس نامِ آهنگ را ننویسم و مثلِ یک راز برای خودم نگهش دارم...

این آهنگ ماندرلی را به خلسه می برد..

می توانم ساعت ها در پناهِ پنجره بنشینم و به کلاغ های روی درخت نگاه کنم و به سیلویا.. 

غمگینم نمی کند، به شنیدن دعوتم می کند.. 

آرام می شوم.

هنوز دوست دارم مثلِ یک آدمِ خسیس نامِ آهنگ را ننویسم و مثلِ یک راز برای خودم نگهش دارم...